Rechts denken in Nederland: Oogsten op de Rechtse akker door Frank HENDRIKS op HetVrijeVolk.com, 9 juli 2006.

Erik van Goor publiceerde op 20 juni een artikel, waarin hij aangeeft dat het werken aan een rechtse omslag in Nederland gelijk staat aan Zaaien op brakke grond. Dat wil echter niet zeggen dat we de moed moeten laten zakken en zeker niet nu, na de val van Balkenende II.


Om de brakke grond ooit een Rechtse oogst te kunnen ontfutselen, zijn drie dingen nodig:
• eenheid
• identiteit en
• strijdbaarheid.

Eenheid

Wat Rechts in Nederland in de eerste plaats nodig heeft is een streven naar eenheid in verscheidenheid. Natuurlijk zal het ook aan de rechterkant van het spectrum nooit koekoek-éénzang worden en dat hoeft ook niet. Wel moeten we streven naar een gemeenschappelijke agenda. Terecht concludeert Van Goor dat Rechts de laatste decennia bijna volledig in de marge van het debat terecht gekomen is en nog alleen reageert op wat Links aanreikt. Door de makkelijk oplaaiende verdeeldheid was het voor Links keer op keer eenvoudig om Rechts uit ekaar te spelen, het initiatief naar zich toe te trekken en het politieke debat - of wat daarvoor door moest gaan - te domineren. We spelen Links dus keer op keer in de kaart door zelf ideologische geschilpunten onder een vergrootglas te leggen of bij voorbaat samenwerking met anderen uit te sluiten.

Door met elkaar aandachtspunten af te spreken kan Rechts de dominatie van Links de komende jaren doorbreken. We moeten gaan samenwerken waar en hoe dat (ideologisch) kan en ons niet langer door de media en zelfverklaarde intelligentsia uit elkaar laten drijven.

Dit discours – denkklimaat – moet zich nestelen in de maatschappij en kan – en moet – resulteren in vormen van organisatie zoals een politieke partij (EvG). Deze partijen zijn er al: Partij voor de Vrijheid (Wilders), de restanten van de LPF, Nieuw Rechts (Smit) en verder de partijen (in oprichting) van o.a. Pastors, Nawijn en Eerdmans. Het is alleen een ernstige verzwakking dat de leidende figuren binnen deze partijen de absoluut noodzakelijke rechtse samenwerking alleen met de mond belijden. Van de versnippering en verspilling van geld en energie profiteert tot op heden alleen de linkse oppositie. Daarom een dringende oproep tot samenwerking, waar dit maar kan! Het streven naar superlegaliteit kan zo'n bindende factor zijn.


Superlegaliteit

Een staat moet zich verdedigen tegen krachten die haar vijandig gezind zijn. De Fransen hadden dit goed begrepen toen zij in 1884 in hun Grondwet de bepaling opnamen dat "de republikeinse staatsvorm geen onderwerp van een herzieningsvoorstel kan zijn". Schmitt sprak in dit verband van 'superlegaliteit", en bedoelde daarmee dat bepaalde rechtsnormen een versterkte geldingskracht hebben over andere normen. In de Republiek van Weimar bestond dit politieke zelfbewustzijn in veel mindere mate (Bart Jan Spruyt: De toekomst van de stad, Zoetermeer, 2005).

Wie het nieuws volgt, kan weten dat er zich in de hele Westerse wereld een zorgwekkende ontwikkeling voordoet. Ik bedoel natuurlijk de groeiende tendens om het eigen voortbestaan en wat daarvoor nodig is ondergeschikt te maken aan de prachtige en goedbedoelde regels van het internationale recht. Universele regels voor een globaliserende wereld. Alle mensen zijn immers goed en dienen dus in gelijke mate aanspraak te kunnen maken op de steeds maar groter wordende verzameling universele mensenrechten. Misschien dat dit in de hemel zo kan werken, op aarde hebben we, hoe jammer dat ook is, te maken met verschijnselen als concurrentie, woede, haat en afgunst. Wie hetzelfde nieuws volgt, weet bijvoorbeeld welke redeloze, hysterische haat er in de islamitische wereld tegen het Westen in het algemeen en Israel en de VS in het bijzonder leeft. Zich daartegen wapenen, vereist dat we keuzes durven maken. Vóór veiligstellen van de westerse manier van leven en tégen degenen die dat willen vernietigen. Door de funeste werking van het heilig verklaarde principe van de gelijkheid onder alle omstandigheden en jegens alle mensen krijgen de opsporingsdiensten steeds meer bevoegdheden álle burgers te controleren. Die bevoegdheden mogen natuurlijk niet tegen een bepaalde duidelijk te definiëren groep worden ingezet. Op deze manier corrumpeert het streven naar bescherming van onze vrijheid juist in het tegendeel.

Daarom dat in de passage over superlegaliteit de essentie kan liggen van een gemeenschappelijk "rechts" programma. Wij moeten de eis om de weerbaarheid van onze staat, van onze beschaving, onze manier van leven, veilig te stellen als hét centrale punt van ons streven en samenwerking gaan maken. Met Wilders dienen we ons in te zetten voor het wijzigen van de Grondwet zodanig dat het primaat van onze Westerse cultuur en de integriteit en veiligheid van de staat en bevolking altijd prevaleren. Wie een bepaalde en helder te definiëren cultuur niet verantwoordelijk mag stellen voor in de naam van diezelfde cultuur bedreven misdrijven en de vertegenwoordigers van diezelfde cultuur daar niet mee mag confronteren, is uiteindelijk gedoemd de gevolgen van die misdrijven ten volle te ondergaan. Tel daarbij de in sommige gevallen uiterst precieze en overdreven correcte interpretatie van verdragen die in de praktijk blijken verouderd te zijn of zelfs de belangen van de eigen bevolking onevenredig te benadelen (zoals het EU-verdrag, "Kyoto", het EVRM en het Vluchtelingenverdrag) en we weten hoe het komt dat Nederland als het erop aankomt geen vuist kan of durft te maken tegen de grillen van de Europese superstaat, het internationaal terrorisme en andere bronnen van destabilisatie.

Identiteit

Het gaat hier zowel om de identiteit van Rechts zelf als om de identiteit van Nederland en de Nederlanders.

Identiteit van Rechts
In een vijandig cultureel klimaat als het Nederlandse is het daarnaast van levensbelang als partij gedragen te worden door een achterland van diverse groepen en instellingen (EvG). De vorming van een "rechtse spekkoek" als tegenwicht van de linkse, om in de terminologie van Siebelt te blijven, is hard nodig. Hierbij moeten we alleen niet Links of de organisatie van Rechts in de VS willen nabootsen. Wil het op langere termijn levensvatbaar zijn, dan zal de organisatie en samenwerking van Rechts organisch moeten groeien en iets uit onszelf zijn. Internet is een prachtig medium, maar uiteindelijk redden we het daar alleen natuurlijk niet mee. Niet voor niets was Pastors' eerste naamsuggestie voor zijn partij "Niet lullen, maar poetsen". Uit het halfslachtige en wispelturige gedraai van Bos, het inhoudsloze moralistische gekakel van Groen Links en de windhandel van de SP, blijkt dat Links in wezen geen antwoord (meer) heeft op de vragen van deze tijd. Omdat wij niet gehinderd worden door de belachelijke en uiterst ineffectieve Linkse ziekte van moraal en de problemen bij de naam durven noemen, zijn wij ook in staat de huidige politieke impasse te doorbreken. Ideëen en oplossingen genoeg, nu moeten we alleen nog een geschikte manier vinden om ze bij de mensen te brengen. Daarvoor moeten we oplossingen bedenken die bij ons passen en niet vertrouwen op Amerikaanse of Linkse modellen.

Identiteit van Nederland en de Nederlanders
Van Goor zegt behartigenswaardige dingen over de noodzakelijke mindset van een volk. Hij vraagt zich af of wij in staat [zijn] iets dergelijks op te noemen waarmee ons volk vertrouwen kan krijgen in eigen kracht – genoeg om desnoods tegen de heersende politieke en culturele klimaat in te gaan? Het lijkt er niet op (EvG). Hoewel de mindset van "de" Nederlander volgens Van Goor niet productief is voor een rechtse beweging in spé, wil ik aangeven dat er wel degelijk zaken op te noemen zijn waardoor het volk wél vertrouwen in eigen kracht zou kunnen krijgen. Het probleem is alleen dat de jarenlange verwaarlozing van het geschiedenisonderwijs en de voortdurende zelfverachting zijn vruchten heeft afgeworpen. Veel mensen beseffen eenvoudig niet dat er genoeg is om trots op te zijn. Natuurlijk bestaat er een gemeenschappelijke basis voor een Nederlandse identiteit. Hoe clichématig het ook misschien klinkt, maar er ís de Nederlandse Opstand, de ruwweg 400-jaar durende Nederlandse activiteiten in "ons Indië", de voortdurende strijd tegen de ons vijandig gezinde elementen, culminerend in de Deltawerken, de Wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog, de verspreiding van Nederlands design... Wie alleen al eens zo'n fotoboekje bestemd voor de verkoop aan buitenlanders in handen neemt, kan zien dat we het hier helemaal niet zo slecht voor elkaar hebben. Niet voor niets staat Nederland nog altijd in de top van diverse lijstjes van prestaties op allerlei gebied. We zien het alleen niet, we weten het niet, het wordt ons niet verteld, want trots zijn op jezelf, ja, dat hoort niet. We moeten alleen niet in het verleden blijven hangen. Durf naar de toekomst te kijken, durf Rechts te zijn. Wat mij blijft verbazen, is dat wij pakweg 300 jaar geleden (maar ook vele keren daarna!) wél in staat waren om problemen zonder veel hulp van buitenaf voortvarend aan te pakken en dat nu niet meer zouden kunnen... Een mentaliteitskwestie dus. Tot zover het barmhartigheidsfetisjisme en een obsessie voor solidariteit met vreemdelingen (EvG). Nederland, wordt wakker en neem je lot in eigen hand (met de hartelijke groeten en beste wensen voor de zoveel miljard andere aardbewoners)! De komende 40 jaar zijn wíj weer aan de beurt!

Strijdbaarheid

Weg met het linkse denkraam
Om weerbaar te worden, zullen we zo nu en dan onze blik moeten afwenden van de linkse omgeving. De verschillende onderdelen van het rechtse denken hebben tijd, luwte en rust nodig om uit te kristalliseren (EvG). Beste Erik, om waarlijk vrij te worden, zullen we onze blik totaal van de linkse omgeving en het volstrekt achterlijke socialistische evangelie moeten afwenden! Vooral de onderliggende uitgangspunten van de Linkse manier van denken zijn de oorzaak van de huidige verwarring. Denk bijvoorbeeld eens aan het eeuwige Linkse gezeur over "tweedelingen". Gek zijn ze erop. Echt waar: zelfs in een paar sokken ziet een PvdA'er of SP'er nog een onacceptabele tweedeling. Nooit komt het in die gehersenspoelde hoofden op dat er altijd verschillen tussen mensen zullen zijn: we zíjn nu eenmaal niet allemaal gelijk! Vastberaden en zonder terughoudendheid zullen we onze doelstellingen ter sprake moeten brengen. Laten we ons toch niet meer van de wijs laten brengen: vanaf nu telt alleen nog het doel! De grote opgave voor de komende tijd zal zijn om de mensen los te weken van die Linkse denkramen, die hun funeste invloed inmiddels op bijna alle maatschappelijke terreinen laten gelden.

Durf Rechts te zijn
...het huidige systeem elke bedreiging na een periode van afweer en verweer uiteindelijk in zich opneemt en zodoende zichzelf versterkt ten aanzien van eventuele toekomstige aanvallen op het systeem (EvG). In Nederland heerst nog altijd een sterk anti-revolutionaire en ordelijke tendens. De Nederlandse bestuurder houdt niet echt van debat, discussie, pluriformiteit en polarisatie. Dat is immers slecht voor de onderlinge verhoudingen (lees: de eigen carrière), zet mensen tegen elkaar op (lees: nu duidelijke standpunten innemen kan me later lelijk opbreken) en is slecht voor het aanzien in het buitenland (lees: ook weer de eigen carrièreperspectieven bij internationale organisaties) en daarmee voor de economie, denkt men. Bij voorbeeld: ook nu rond de val van Balkenende II hoorden we weer de hele riedel over de "bezorgde en geschokte reacties uit het buitenland" in de kwestie-Hirsi Ali. Tot een hongersnood of boycot van Nederlandsche waar heeft het in elk geval niet geleid: met die verontwaardiging viel het dus wel mee. Moeten we ons daar dan druk over maken? Laten we liever nuchter zijn en eens aan onszelf gaan denken in plaats van ons direct zorgen te maken over "de buren". Al met al denk ik eerder dat het een opzetje van D66 was om eindelijk richting de kiezers eens daadkracht te tonen en aandacht van het eigen falen af te leiden...

Maar laten we ook de hand in eigen boezem steken. Niet zelden hebben de leidslieden van de rechtse weerstand zich na verloop van tijd laten paaien met baantjes, beloftes en zoete woordjes. Anderen raken zo bedreven in het spel dat ze in dezelfde fouten vervallen als hun gewraakte tegenstanders en opgaan in hun eigen machtsstreven. Dit was bijvoorbeeld het geval bij de (oude) LPF ten tijde van Balkenende I.

Op het niveau van de gewone man spelen gemakzucht, een conflictmijdende opstelling en gebrek aan strijdlust (om niet te zeggen onverschilligheid) helaas vaak een doorslaggevende rol. De Linkse goegemeente heeft daarmee het pleit al gewonnen zonder dat er überhaupt van een gezonde uitwisseling van meningen geweest is. Hoe makkelijk kun je het je tegenstander maken?

De gevestigde orde van politici, duizenden ambtenaren, beleidsmedewerkers, onderzoekers en journalisten eigent zich ondertussen "de vondst" toe en het effect is niet alleen weg – de nieuwe situatie is nog uitzichtlozer dan voorheen (EvG). Ja, maar altijd met een zekere vertraging! Het systeem zélf wordt niet aangepast. Bij de problematiek rond immigratie gaat het bijvoorbeeld niet om de immigranten (zij hebben slechts gebruik gemaakt van de geboden mogelijkheden), maar om het politieke systeem (de overheid) die die mogelijkheden heeft gecreëerd en die de uitzichtsloze situatie waar deze mensen in verkeren heeft laten ontstaan en voortduren. Immers, pas onder "rechtse" druk is de commissie-Blok de effectiviteit van zoveel jaar Nederlands immigratiebeleid gaan onderzoeken en kwamen de schokkende conclusies naar buiten. Zonder rechtse druk was dat onderzoek er nooit gekomen. Dat het onderliggende denkpatroon echter nog altijd niet is aangepast, blijkt wel uit het feit dat beleidsbepalende organen (bijv. OESO) nog altijd immigratie aanprijzen als remedie tegen vergrijzing. Links is namelijk gek op dit soort doemscenario's. Wil Rechts het initiatief houden dan zal het een manier moeten vinden om inkapseling door Links te voorkomen. Scherp blijven dus en successen luid en duidelijk claimen!

De omgeving voor rechtse politiek en gedachtevorming is niet alleen vijandig, maar ook effectief in haar vijandigheid. Aan de andere kant verkeert die omgeving ook in verwarring. De verbetenheid waarmee de gevestigde orde destijds op Fortuyn reageerde, spreekt boekdelen. Hier stond een man die met de gebruikelijke middelen níet het zwijgen opgelegd kon worden, maar - heel irritant voor zijn opponenten - telkens weer terugkwam, met een nieuwe column, een nieuw boek, een volgend interview. Men vreesde een aardverschuiving, omdat er eenvoudigweg op hoofdpunten niets tegen in te brengen was: Fortuyn had gewoon gelijk met veel van zijn analyses. Als de gevestigde orde (de staat) toen echt zeker van zichzelf was geweest, had men natuurlijk helemaal niet hoeven te reageren, maar had men meneer Fortuyn makkelijk van zijn ongelijk kunnen overtuigen. Maar de gevestigde orde had geen weerwoord, faalde jammelijk en erkende daarmee impliciet dat er dus wel degelijk iets mis was in Nederland. En als we het onbeholpen gepruttel en gestotter van Links nu horen, blijkt dat ze nog stééds niet op originele oplossingen betrapt kunnen worden.

Durf daarom Rechts te zijn! We moeten zoals altijd, met de jeugd beginnen. En dan geen Amerikaanse of Linkse modellen gaan kopieëren of naäpen. Van Goor schrijft: Elke actie wordt immers in de kiem gesmoord. Want is het niet zo dat wie zich in Nederland rechts, nationalistisch, conservatief of paleo-libertarisch noemt, hiermee politieke, intellectuele, culturele en religieus/morele zelfmoord pleegt? En wie is bereid zijn nek uit te steken wanneer dit het einde betekent van iemands carrière? Tsja, en toch begon de linkse revolutie van de jaren 60 en 70 ook bij de nozems, de jeugd. Zo zal het ook nu moeten gaan. Iedereen op z'n eigen plaats heeft kansen om jongeren aan te spreken en zelf te leren denken. Weet je weetje en laat ze de achterkant en funeste uitwerking van het vermeende Linkse "gelijk" zien. Van een jeugdleider hoorde ik onlangs over een enorm tekort aan maar tegelijk ook een enorme dorst naar kennis van geschiedenis en politiek. Voor velen begint het historisch bewustzijn pas bij, schrik niet, ongeveer 1980. Alles daarvoor is één groot zwart gat of op z'n gunstigst een amorfe brij van onsamenhangende en halfbegrepen feiten. Het niet meer op kennisverwerving gerichte onderwijs heeft van de jongeren van vandaag in geestelijk geestelijk opzicht naïeve, weerloze, holle vaten gemaakt, waar de Linkse propaganda dag in dag uit, via radio, tv, reclame en internet ongehinderd en onweersproken in gekieperd kan worden. Om de weerbaarheid te vergroten, moeten we beginnen de historische feiten voor hen in de juiste volgorde en context te plaatsen. Daar is op zich niets Rechts aan, dat zijn gewoon historische feiten: ze staan in iedere encyclopedie. De interpretatie van de feiten is uiteraard een geheel andere zaak en daar is voorzichtigheid geboden. Vaak helpt het al voldoende om ze te laten inzien dat naast de feiten die ze geleerd hebben, er ook nog andere feiten zijn die ze níet op school geleerd hebben. Het inzicht komt dan veelal vanzelf. Niet zelden hoor je dan kreten als "hadden ze me dat maar eerder verteld" en "o, nu ik dát weet...". Leer jongelui te denken vanuit de common sense en common beliefs die velen echt nog van huis uit mee krijgen. Pas in contact met (en geestelijk geïntimideerd door) linkse leraren en would be-intellectueeltjes gaan jongeren twijfelen. Leer ze de idioterie en drogredeneringen te doorzien en te weerleggen! Bedenk dat Links ooit alleen (tijdelijk!) de overhand heeft kunnen krijgen, omdat wij te gemakzuchtig waren om weerwoord te geven. Die fout mogen we nooit meer maken.

Bron: Het Vrije Volk